Mana Manav Wa Parmeshwar / माना मानव वा परमेश्वर, मी स्वामी पतितांचा

माना मानव वा परमेश्वर, मी स्वामी पतितांचा 
भोगी म्हणुनी उपहासा, मी योगी कर्माचा 

दैवजात दुःखाने मनुजा पराधीन केले 
त्या पतितांचे केवळ रडणे मजला ना रुचले 
भूषण रामा एकपत्निव्रत , मला नको तसले 
मोह न मजला कीर्तीचा, मी नाथ अनाथांचा 

रुक्मिणी माझी सौंदर्याची प्रकटे जणु प्रतिमा 
किंचित हट्टी परंतु लोभस असे सत्यभामा 
तरीही वरितो सहस्त्र सोळा कन्या मी अमला 
पराधीन ना समर्थ घेण्या वार कलंकाचा 

कर्तव्याला मुकता माणूस, माणूस ना उरतो 
हलाहलाते प्राशुन शंकर देवेश्वर ठरतो 
जगता देण्या संजीवन मी कलंक आदरितो 
वत्सास्तव मम ऊर फुटावा वत्सल मातेचा 

Maana maanaw wa parameshwar, mi swaami patitaancha 
Bhogi mhanuni upahaasa, mi yogi karmaacha 

Daiwajaat duhkhaane manuja paraadhin kele 
Tya patitaanche kewal radane majala na ruchale 
Bhushan raama ekapatniwrat , mala nako tasale 
Moh n majala kirticha, mi naath anaathaancha 

Rukmini maajhi saundaryaachi prakate janu pratima 
Kinchit hatti parntu lobhas ase satyabhaama 
Tarihi warito sahastr sola kanya mi amala 
Paraadhin na samarth ghenya waar kalnkaacha 

Kartawyaala mukata maanus, maanus na urato 
Halaahalaate praashun shnkar deweshwar thharato 
Jagata denya snjiwan mi kalnk adarito 
Watsaastaw mam ur futaawa watsal maatecha