Mukyaa Manache Bol / मुक्या मनाचे बोल

मुक्या मनाचे बोल सजणा बोल झाले फोल

चंदेरी दर्यात वितळल्या सोनेरी तारा 
पानांच्या कानांत कुजबुजे हलके हलके वारा
सुनासुना किती शांत शांत अन् होता सर्व किनारा
पिकल्या फळांत चोच खुपसून तोच उडुन जाय चंडोल

हृदयाच्या अंधारात नाव तुझे मी आठवते
दो नयनांच्या ऐन्यात चित्र तुझे मी साठवते
निःश्वासांच्या कवनांत पत्र तुला मी पाठवते
सखया, तुझ्याविना भरेचना जखम उरातील खोल

Mukya manaache bol sajana bol jhaale fol

Chnderi daryaat witalalya soneri taara 
Paanaanchya kaanaant kujabuje halake halake waara
Sunaasuna kiti shaant shaant an hota sarw kinaara
Pikalya falaant choch khupasun toch udun jaay chndol

Hridayaachya andhaaraat naaw tujhe mi athhawate
Do nayanaanchya ainyaat chitr tujhe mi saathhawate
Nihshwaasaanchya kawanaant patr tula mi paathhawate
Sakhaya, tujhyaawina bharechana jakham uraatil khola