पंढरपुरीचा निळा, लावण्याचा पुतळा विठा देखियेला डोळां बाईये वो वेधलें वो मन तयाचिया गुणीं क्षणभर न विसंबे विठ्ठलरुक्मिणी पौर्णिमेचे चांदणे क्षणाक्षणां होय उणें तैसें माझे जिणें एका विठ्ठलेंविण बाप रखुमादेवीवरू विठ्ठलुचि पुरें चित्त चैतन्य मुरे बाईये वो
Pndharapuricha nila, laawanyaacha putala Withha dekhiyela dolaan baaiye wo Wedhalen wo man tayaachiya gunin Kshanabhar n wisnbe withhthhalarukmini Paurnimeche chaandane kshanaakshanaan hoy unen Taisen maajhe jinen eka withhthhalenwin Baap rakhumaadewiwaru withhthhaluchi puren Chitt chaitany mure baaiye wo
geetmanjusha.com © 1999-2020 Manjusha Umesh | Privacy | Community Guidelines