आता जगायाचे असे माझे किती क्षण राहिले माझ्या धुळीचे शेवटी येथे किती कण राहिले हृदयात विझला चंद्रमा नयनी न उरल्या तारका नाही म्हणायाला तुझे हे आपुलेपण राहिले होता न साधा एवढा जो शब्द मी तुजला दिला एकाच शब्दाला उभे आयुष्य तारण राहिले ते लोक होते वेगळे घाईत जे गेले पुढे मी मात्र थांबुन पाहतो मागे कितीजण राहिले
Ata jagaayaache ase maajhe kiti kshan raahile Maajhya dhuliche shewati yethe kiti kan raahile Hridayaat wijhala chndrama nayani n uralya taaraka Naahi mhanaayaala tujhe he apulepan raahile Hota n saadha ewadha jo shabd mi tujala dila Ekaach shabdaala ubhe ayushy taaran raahile Te lok hote wegale ghaait je gele pudhe Mi maatr thaanbun paahato maage kitijan raahile
geetmanjusha.com © 1999-2020 Manjusha Umesh | Privacy | Community Guidelines