Jagnyache Bhaan He Nate Apule / जगण्याचे भान हे नाते आपुले

स्पर्शाच्या धूसर रेषा मौनाची मोहक भाषा 
प्रश्नांना पडले उत्तर कापूर व्हावे अंतर 
रस्ता हा आहे बोलका 
सावल्या मनांच्या वेड्या जाऊदेत बिलगुन थोड्या 
रुणझुणतील सावरण्याची सात पावले 
जगण्याचे भान हे नाते आपुले 
अवघि तहान ही नाते आपुले 

सर तू उन्हाची झालो मी सावळा 
लागू नये गं पावसाच्या झळा 
हा ही दुरावा केवढा कोवळा 
या सोबतीचा लागला हा लळा 
विसरून जा ना सरलेले सारे 
आतुर दोन्ही झाले किनारे 
स्पर्शाविना ही सारे सांगून गेले 

सावळा रंग हा होत असे या मनाचा 
का नजर लागते काजळी रातीला 
आपुल्याच पाऊलवाटा एक होत जातील आता 
गुणगुणतील अपुल्या संगे आज पाखरे 

Sparshaachya dhusar resha maunaachi mohak bhaasha 
Prashnaanna padale uttar kaapur whaawe antar 
Rasta ha ahe bolaka 
Saawalya manaanchya wedya jaaudet bilagun thodya 
Runajhunatil saawaranyaachi saat paawale 
Jaganyaache bhaan he naate apule 
Awaghi tahaan hi naate apule 

Sar tu unhaachi jhaalo mi saawala 
Laagu naye gn paawasaachya jhala 
Ha hi duraawa kewadha kowala 
Ya sobaticha laagala ha lala 
Wisarun ja na saralele saare 
Atur donhi jhaale kinaare 
Sparshaawina hi saare saangun gele 

Saawala rng ha hot ase ya manaacha 
Ka najar laagate kaajali raatila 
Apulyaach paaulawaata ek hot jaatil ata 
Gunagunatil apulya snge aj paakhare