Konyat Zopali Satar / जोगिया - कोन्यात झोपली सतार, सरला रंग

कोन्यात झोपली सतार सरला रंग
पसरली पैंजणे सैल टाकुनी अंग
दुमडला गालिचा तक्के झुकले खाली
तबकात राहिले देठ, लवंगा, साली

(झुंबरी निळ्या दीपात ताठली वीज 
का तुला कंचनी अजुनी नाही नीज)
थांबले रसिकजन होते ज्याच्यासाठी
ते डावलुनी तू दार दडपिले पाठी

( हळुवार नखलिशी पुन्हा मुलायम पान
निरखिसी कुसर वर कलती करुनी मान
गुणगुणसी काय ते गौर नितळ तव कंठी 
स्वरवेल थरथरे फूल उमलते ओठी )

साधता विड्याचा घाट, उमटली तान
वर लवंग ठसता होसी कशी बेभान
चित्रात रेखिता चित्र बोलले ऐने
का नीर लोचनी आज तुझ्या ग मैने ?

त्या अधरफुलांचे ओले मृदुल पराग 
हालले, साधला भाव स्वरांचा योग
घमघमे जोगिया दंवात भिजुनी गाता
पाण्यात तरंगे अभंग वेडी गाथा

मी देह विकुनिया मागुन घेते मोल
जगविते प्राण हे ओपुनिया अनमोल
रक्‍तात रुजविल्या भांगेच्या मी बागा
ना पवित्र देही तिळाएवढी जागा

शोधीत एकदा घटकेचा विश्राम 
भांगेत पेरुनी तुळस परतला श्याम
सावळा तरुण तो खराच गं वनमाली
लाविते पान तो निघून गेला खाली

अस्पष्ट स्मरे मज वेडा त्याचा भाव
पुसलेही नाही मी मंगल त्याचे नाव
बोलला हळू तो दबकत नवख्यावाणी
मम प्रीती आहे जडली तुजवर राणी

नीतिचा उघडिला खुला जिथे व्यापार
बावळा तिथे हा इष्का गणितो प्यार
हासून म्हणाले, दाम वाढवा थोडा
या पुन्हा पान घ्या, निघून गेला वेडा

( राहिले चुन्याचे बोट, थांबला हात 
जाणिली नाही मी थोर त्याची प्रीत 
पुनःपुन्हा धुंडिते अंतर आता त्याला 
तो कशास येईल भलत्या व्यापाराला )

तो हाच दिवस हो, हीच तिथी, ही रात
ही अशीच होते बसले परि रतिक्लांत
वळुनी न पाहता, कापित अंधाराला
तो तारा तुटतो तसा खालती गेला

हा विडा घडवुनी करिते त्याचे ध्यान
त्या खुळ्या प्रीतीचा खुळाच हा सन्मान
ही तिथी पाळिते व्रतस्थ राहुनी अंगे
वर्षात एकदा असा जोगिया रंगे 

Konyaat jhopali sataar sarala rng
Pasarali painjane sail taakuni ang
Dumadala gaalicha takke jhukale khaali
Tabakaat raahile dethh, lawnga, saali

(ajhunbari nilya dipaat taathhali wij 
Ka tula knchani ajuni naahi nija)
Thaanbale rasikajan hote jyaachyaasaathhi
Te daawaluni tu daar dadapile paathhi

( haluwaar nakhalishi punha mulaayam paan
Nirakhisi kusar war kalati karuni maan
Gunagunasi kaay te gaur nital taw knthhi 
Swarawel tharathare ful umalate othhi )

Saadhata widyaacha ghaat, umatali taan
War lawng thhasata hosi kashi bebhaan
Chitraat rekhita chitr bolale aine
Ka nir lochani aj tujhya g maine ?

Tya adharafulaanche ole mridul paraag 
Haalale, saadhala bhaaw swaraancha yog
Ghamaghame jogiya dnwaat bhijuni gaata
Paanyaat tarnge abhng wedi gaatha

Mi deh wikuniya maagun ghete mol
Jagawite praan he opuniya anamol
Rak‍ataat rujawilya bhaangechya mi baaga
Na pawitr dehi tilaaewadhi jaaga

Shodhit ekada ghatakecha wishraam 
Bhaanget peruni tulas paratala shyaam
Saawala tarun to kharaach gn wanamaali
Laawite paan to nighun gela khaali

Aspasht smare maj weda tyaacha bhaaw
Pusalehi naahi mi mngal tyaache naaw
Bolala halu to dabakat nawakhyaawaani
Mam priti ahe jadali tujawar raani

Niticha ughadila khula jithe wyaapaar
Baawala tithe ha ishka ganito pyaar
Haasun mhanaale, daam waadhawa thoda
Ya punha paan ghya, nighun gela weda

( raahile chunyaache bot, thaanbala haat 
Jaanili naahi mi thor tyaachi prit 
Punhpunha dhundite antar ata tyaala 
To kashaas yeil bhalatya wyaapaaraala )

To haach diwas ho, hich tithi, hi raat
Hi ashich hote basale pari ratiklaant
Waluni n paahata, kaapit andhaaraala
To taara tutato tasa khaalati gela

Ha wida ghadawuni karite tyaache dhyaan
Tya khulya priticha khulaach ha sanmaan
Hi tithi paalite wratasth raahuni ange
Warshaat ekada asa jogiya rnge