आकाश पांघरुनी जग शांत झोपले हे घेऊन एकतारी गातो कबीर दोहे गगनात हासती त्या स्वप्नील मंद तारा वेलीवरी सुखाने निजला दमून वारा कालिंदीच्या तीरी या, जळ संथ संथ वाहे भरला स्वरात त्याच्या भक्तीतला सुगंध ओठांत आगळाच आनंद काही धुंद त्याच्या समोर पुढती, साक्षात देव आहे काहूर अंतरीचे भजनात लोप होई भक्तीत श्रीहरीच्या मन हे रमून जाई उघडून लोचनांना तो दिव्य रुप पाहे
Akaash paangharuni jag shaant jhopale he Gheun ekataari gaato kabir dohe Gaganaat haasati tya swapnil mnd taara Weliwari sukhaane nijala damun waara Kaalindichya tiri ya, jal snth snth waahe Bharala swaraat tyaachya bhaktitala sugndh Othhaant agalaach annd kaahi dhund Tyaachya samor pudhati, saakshaat dew ahe Kaahur antariche bhajanaat lop hoi Bhaktit shriharichya man he ramun jaai Ughadun lochanaanna to diwy rup paahe
geetmanjusha.com © 1999-2020 Manjusha Umesh | Privacy | Community Guidelines