Sarnar Kadhi Ran / सरणार कधी रण प्रभू तरी

सरणार कधी रण प्रभु तरी
हे कुठवर साहू घाव शिरी

दिसू लागले अभ्र सभोती
विदीर्ण झाली जरि ही छाती
अजून जळते आंतरज्योती
कसा सावरू देह परी

होय तनूची केवळ चाळण
प्राण उडाया बघती त्यातुन
मिटण्या झाले अधीर लोचन
खङग गळाले भूमिवरी

पावन खिंडीत पाऊल रोवून
शरीर पिंजे तो केले रण
शरणागतीचा अखेर ये क्षण
बोलवशिल का आता घरी

Saranaar kadhi ran prabhu tari
He kuthhawar saahu ghaaw shiri

Disu laagale abhr sabhoti
Widirn jhaali jari hi chhaati
Ajun jalate antarajyoti
Kasa saawaru deh pari

Hoy tanuchi kewal chaalan
Praan udaaya baghati tyaatun
Mitanya jhaale adhir lochan
Khangag galaale bhumiwari

Paawan khindit paaul rowun
Sharir pinje to kele ran
Sharanaagaticha akher ye kshan
Bolawashil ka ata ghari