Manse Geli Tarihi / माणसे गेली तरीही सावल्या उरतात मागे

माणसे गेली तरीही सावल्या उरतात मागे 
हे उन्हाचे खेळ सारे का असे छळतात मागे 

लाभते जेव्हा यशाला सुर्यतेजाची झळाळी 
प्रेम ओल्या भावनांच्या प्रार्थना असतात मागे 

अंत प्रेमाच्या क्षणांचा शेवटी विरहात होतो 
अन गुलाबी वेदनांच्या पाकळ्या सलतात मागे 

रोज त्यांच्या काळजातून शब्द हा उमटेल माझा 
पाहुनी माझी फकिरी आज जे हसतात मागे 

Maanase geli tarihi saawalya urataat maage 
He unhaache khel saare ka ase chhalataat maage 

Laabhate jewha yashaala suryatejaachi jhalaali 
Prem olya bhaawanaanchya praarthana asataat maage 

Ant premaachya kshanaancha shewati wirahaat hoto 
An gulaabi wedanaanchya paakalya salataat maage 

Roj tyaanchya kaalajaatun shabd ha umatel maajha 
Paahuni maajhi fakiri aj je hasataat maage